Βράδυ καθημερινής στεναχωρημένη και θυμωμένη από όρια που συγκρούονται, προχωρώ προς το κέντρο της πόλης να συναντήσω φίλους, διασταυρώνομαι στο δρόμο με δύο νέες κοπέλες – μάλλον φοιτήτριες στο νησί-, μου δίνουν την αίσθηση ότι κάτι συζητάνε για ένα θέμα που τις απασχολεί και μάλλον κάπως δεν τους βγαίνει καλά η ροή των πραγμάτων. Ακούω την φράση “αφού η καθεμιά θέλει να τελειώνει….” αυτό είναι σκέφτομαι όλα σε αυτή τη φράση ….

“καθεμιά”, διαχωρισμός, εγώ και εσύ και εγώ και πάει το εμείς, σαν ύπαρξη όμως…….

“να τελειώνει”,τέλος στη χαρά, στη δημιουργικότητα, θάνατος στο τώρα, το άγχος της ολοκλήρωσης και οι στιγμές που περνούν….

έτσι τη χάνουμε τη ροή και χάνουμε και τον μπούσουλα πού να την ξαναβρούμε…..

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=3G_Y_D-grVs[/youtube]

Tο ατομικό συμφέρον πάνω από όλα, με βάση την ανταγωνιστική και ατομικιστική συνείδηση και ιδεολογία που ο καπιταλισμός διαποτίζει εδώ και αιώνες:

ακόμα και η ελευθερία (όχι το συμφέρον) ορίζεται ατομικιστικά, και περιοριστικά: “η ελευθερία μου σταματάει εκεί που αρχίζει του άλλου”, αντί η ελευθερία μου να μεγαλώνει όταν συναντάει αυτή του άλλου.