[:en]Στερεά Θάλλασα

Το Πλοίο Φάντασμα

Τη νύχτα της 26^ης Δεκεμβρίου 1996, ένα πλοίο φάντασμα με 283 Σριλανκέζους παράνομους μετανάστες εν πλω, με πορεία από τη Μάλτα προς τις Ιταλικές ακτές, βυθίστηκε μαζί με το φορτίο των ζωών που μετέφερε, λίγα μίλια από τη Νοτιοανατολική Σικελία. Για πέντε ολόκληρα χρόνια, οι εκκλήσεις των συγγενών και των επιζήσαντων απαντιόνταν με συνεχείς αρνήσεις και ειρωνίες των Ιταλικών Αρχών, οι οποίες επαναλάμβαναν ;ότι το συγκεκριμένο «ναυάγιο δεν συνέβη ποτέ». Στο μεταξύ, ψαράδες από το Portopalo έβρισκαν συνεχώς πτώματα στα δίχτυα τους. Για 60 ολόκληρους μήνες, η Θάλασσα σταδιακά επέστρεφε τα ίχνη της τραγωδίας που ο στρατός ακόμα  αρνούνταν και οι ψαράδες απομάκρυναν. Κανένας – ούτε οι ψαράδες, ούτε οι τοπικές Αρχές – είχαν το κουράγιο να καταγγείλουν την αλήθεια, μέχρι την αποκάλυψη της ταυτότητας ID ενός νέου άντρα από τη Σρι Λάνκα με την οποία άνοιξε ξαφνικά μία ρωγμή, χάρη στην προσεκτική δουλειά του Giovanni Maria Bellu, ενός δημοσιογράφου της ιταλικής εφημερίδας «la Repubblica». Σήμερα σχεδόν 2000 μέρες μετά το ναυάγιο, τελικά το «πλοίο φάντασμα» , με το φορτίο του, ανα-δύεται, ορατό στον καθένα.

https://vimeo.com/25819856

Η Στερεά Θάλασσα

Η ιστορία του «Πλοίου Φαντάσματος», όπως και πολλά άλλα γεγονότα, ξεδιπλώνει τους «διαδρόμους» εισόδου της παράνομης μετανάστευσης στην Ευρώπη, και μας δίνει μαζί μία απρόβλεπτη και τραχειά εικόνα της Μεσογείου Θάλασσας. Διαφορετική από την αποδεκτή και καθυσηχαστική που μας παρέχεται από τα μέσα επικοινωνίας και συναντάται στα βιβλία. Η Μεσόγειος σήμερα δεν είναι πλέον – αν ήταν ποτέ – ένας μεγάλος και υγρός «τόπος συνάντησης». Δεν είναι πια ο χώρος γένους όπου αναπτύσσεται ένα δίκτυο σχέσεων που ενώνει απομακρυσμένους ανθρώπους οι οποίοι συνδεόνται από μία κοινή γεωγραφική συνθήκη. Το «λίκνο» διαφορετικών αλλά ακόμα συνδεδεμένων πολιτισμών. Η κινητή και «απαλή» περιοχή του υβριδισμού, της συνάντησης, της μείξης των παραδόσεων, των πολιτισμών, των εθίμων. Όχι, η Μεσόγειος σήμερα είναι μία σκληρή περιοχή, στέρεη, αυλακωμένη από ακριβείς πορείες μεταφοράς μεταξύ εξίσου καθορισμένων σημείων: από τη Βαλώνα στο Μπρίντεζι, από τη Μάλτα στο Πορτοπάλο, από το Αλγέρι στη Μασαλλία, από το Σουέζ στο Γιβραλτάρ. Ενώ η Ευρώπη περνάει μία περίοδο αβεβαιότητας, όπου σύνορα και ισορροπίες συνεχώς αλλάζουν, και η Βόρεια Αφρική και η Μέση Ανατολή τέμνονται από συγκρούσεις και διαφορές, η Μεσόγειος έχει γίνει η μοναδική Σταθερή Επικράτεια αυτού του μέρους του κόσμου. Ένας στέρεος χώρος, που διασχίζεται σε διαφορετικά βάθη, από διαφορετικά διανύσματα ξεκάθαρων διακριτών ροών ανθρώπων, αγαθών, πληροφοριών και χρημάτων.

Ταυτότητες

Σήμερα, όποιος μπαίνει στη Μεσόγειο πρέπει να αποκτήσει μία σταθερή ταυτότητα: μετανάστες, ψαράδες, στρατιωτικοί, τουρίστες σε κρουαζιέρα, εργάτες σε εξώρυξη πετρελαίου, παραθαλάσσιοι τουρίστες,… αυτό το «κουστούμι» δεν θα τον εγκαταλείψει μέχρι το τέλος του ταξιδιού του πέρα από το νερό. Αργότερα μπορεί να πάρει ξανά την αβέβαιη, πολλαπλώς εναλλασόμενη ταυτότητα που χαρακτηρίζει σήμερα τον πολίτη του παγκοσμιοποιημένου κόσμου. Αλλά όχι στη Μεσόγειο. Είτε είσαι τουρίστας, είτε είσαι μετανάστης, είτε μεταφέρεις containers, ή χρησιμοποιείς τα δίκτυα των ναρκωτικών · οι πορείες μπορεί να διασταυρωθούν, να επικαλυφθούν, αλλά ποτέ να αναμειχθούν. Και όταν συμβαίνει αυτό, είναι μόνο από ατύχημα· ένα βραχυκύκλωμα που φέρνει σε επαφή διαφορετικά βάθη θάλασσας. Ένα απρόβλεπτο γεγονός που ξαφνικά ενώνει διακριτούς πληθυσμούς και απομονωμένους «διαδρόμους»: βόμβες που ρίξανε μαχητικά αεροπλάνα του ΝΑΤΟ και ανακαλυφθήκανε από εργάτες εξώρυξης πετρελαίου στον πάτο της Αδριατικής · Ασιατικά μύδια που προσκολλώνται στα ύφαλα των φορτηγών πλοίων · πτώματα παράνομων μεταναστών στα δίχτια Σισιλιάνων ψαράδων. Μόνο τότε, η Θάλασσα αποκαλύπτει τον εαυτό της στην τρισδιάστατη δύναμή της, στον τεράστιο ασαφή όγκο της. Μία θάλασσα που μπορεί να καλύπτει για χρόνια αόρατες ιστορίες και που μπορεί επίσης να τις επανεμφανίζει χάρη σε ένα μικρό κόλπο. Σήμερα η Μεσόγειος είναι μία Στέρεα Θάλασσα όπου, με μια απίστευτη πληθυσμιακή πυκνότητα, οι σχεδιαζόμενες πορείες των επιδεινούμενων ταυτοτήτων αγγίζουν ελαφρώς η μία την άλλη, συχνά σε διαφορετικά βάθη. Ένα μέρος του κόσμου που εμφανίζεται να είναι αντίθετα στο ρεύμα.

μετάφραση από το παρακάτω link (δεν συμπεριλαμβάνονται η πρώτη και τελευταία παράγραφο που αναφέρονται σε συγκεκριμένο καλλιτεχνικό project)

http://stefanoboeri.net/?p=2432

 [:]