[:en]Αποκλειστική συνέντευξη, παρουσίαση του Plan C. Ακούστε το παρακάτω αρχείο

«Έκαψαν την τράπεζα και τον Λαναρά για να ξεχρεώσουνε την φτωχολογιά»
(ο Λαναράς ήταν ο μεγάλος βιομήχανος και η αντίστοιχη υφαντουργία της ευρύτερης περιοχής στην οποία εργάζονταν και οι περισσότεροι εργάτες/τριες, μεσορανούσε δε μέχρι και πριν από λίγα χρόνια ως κυρίαρχος της εκμετάλλευσης στην περιοχή)
Συμπέρασμα: δεν ανακεφαλαιοποιήσανε τις τράπεζες, δεν προσέλκυσαν επενδυτές, δεν μεταρρυθμίσαν, δεν το ρίξανε στην «ανάπτυξη», δεν «βγήκανε» στις αγορές
Υ.Γ.1 Η μνήμη, ιδίως η ιστορική μνήμη, είναι επιλεκτική. Επιλέγει συγκεκριμένες στιγμές/περιόδους από το παρελθόν, που επενδύονται και ανανοηματοδοτούνται, έως και κατασκευάζονται εκ νέου ως σημεία αναφοράς του παρόντος
Υ.Γ.2 Όταν θα υπάρξει η σύνθεση
α) της εμφυλιακής νοσταλγίας (έντονης στους ανατρεπτικούς κύκλους- βλέπε εμμονή με αντάρτικα τραγούδια και τον μύθο των ανυπόταχτων καπετάνιων σε μία προσπάθεια σύνδεσης με το παρελθόν που θέλουμε να κρατάμε, αλλά που πολλές φορές γίνεται γραφική, κρύβει τη σημερινή ατολμία και δεν συνδέεται με το παρόν)
β) με τον μεταμοντέρνο λόγο περί δικαιωμάτων (επίσης έντονο σε ανατρεπτικούς κύκλους, με λιγότερη ίσως κοινωνική διεισδυτικότητα αφού δεν πατάει σε “δικό” μας ιστορικό παρελθόν και απογυμνώνεται από την εξεγερτικότητά του και την ταξικότητά του και καταλήγει διαχειριστικός/εργαλειακός, και συνεπώς πιθανώς πιο εύκολα αφομοιώσιμος,  αλλά συγχρόνως  με ακριβέστερη ίσως ευρύτερη ιστορική γνώση, και δυνατότητα οικοδόμησης γεφυρών μεταξύ διαφορετικών υποκειμένων/ταυτοτήτων με στόχο την καθολικότητα και ενάντια στους διαχωρισμούς)
τότε πραγματικά θα μπορούμε να αναφερθούμε και σε ένα Plan D περί ριζοσπαστικού λόγου και δράσης[:]