[:en]
«Αλληλεγγύη στην πράξη» γράφει το φυλλάδιο για το πρόγραμμα «επισιτιστικής και βασικής υλικής συνδρομής». Πάνε να την κουρελιάσουν την αλληλεγγύη, ξανά και ξανά, όσο εμείς την κάνουμε πράξη στην καθημερινότητα μας, τόσο αυτοί τη μασάνε, την φτύνουνε, την κοπιάρουν, την τυπώνουν κ.ό.κ. ποιοι; Οι ίδιοι με νέα ονόματα. ΤΕΒΑ, τι πάει να πει; Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους Απόρους. Μάλλον υπήρχε, αλλά ίσως δεν ήμασταν ακόμη άποροι. Επίσημα. Και το Ε.Ι.Ε.Α.Δ.; Τι ‘ν’ τούτο; Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού. Ανθρώπινο δυναμικό, αξιοποίηση διαθέσιμων πόρων (εμείς ως πόροι), κατάρτιση, δια βίου μάθηση, τα γνωστά, τα γνωστά…
Τι μας δίνουν; Ένα πακέτο τρόφιμα και άλλα είδη υγιεινής και οικιακής χρήσης… Κάθε τρεις μήνες. Σχέδιο Μάρσαλ ξανά. Το λέγαν και σχέδιο “Βούτυρο και Όπλα”. Για όσους «διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας». Όταν η φτώχεια είναι ακραία, η ζωή είναι σκέτη επιβίωση. Μα ήδη έπεσα στην παγίδα να σκέφτομαι τη φτώχεια σε διαβαθμίσεις. Ο λίγο φτωχός, ο πολύ φτωχός, ο ακραία φτωχός, ο παλιός και ο νεό-πτωχος; Πώς κατηγοριοποιείται η φτώχεια; Ξέρω πως το κάνουν, με κατώτατο εισόδημα τα 3.000 κλπ, κλπ. Αλλά δεν γίνεται να το κάνουν, δεν γίνεται να το δεχόμαστε. Αυτοί που μας φτωχοποιούν (όχι οι κακοί Γερμανοί πάλι… όλοι οι κακοί του παρασιτικού καπιταλισμού ανεξαρτήτως διαβατηρίου) έρχονται με το μανδύα της φιλανθρωπίας, την οποία ονοματίζουν «αλληλεγγύη στην πράξη» για να ορίσουν τι σημαίνει φτώχεια, ποιοι οι φτωχοί σε κάθε κατηγορία, να αλλάξουν, κατ’ ουσίαν, την αντίληψη γύρω από την φτώχεια.
Οι πατεράδες μας μεγάλωσαν με αμερικάνικο γάλα κι εμείς κάνουμε αίτηση, ηλεκτρονικά, για τα ευρωπαϊκά μακαρόνια. Πληρούμε τις προϋποθέσεις της ακραίας φτώχειας. Αλλά προσπαθούμε να διαβάσουμε τις σχετικές σελίδες της Ιστορίας και παλεύουμε μέσα σ’ αυτόν τον πόλεμο να κρατήσουμε την αλληλεγγύη δική μας, γιατί είναι το μόνο μας όπλο κόντρα στη κεντρομόλο δύναμη της Ιστορίας.
(κάποια στοιχεία για τον Μάρσαλ και το σχέδιο του από το βιβλίο Μανθούλης Ρ. 2006 “Το ημερολόγιο του εμφύλιο διχασμού 1900-1974. Ξένες επεμβάσεις, δικτατορίες, πόλεμοι και εμφύλιο πόλεμοι”. Αθήνα: Καστανιώτης)
1947
2 Αυγούστου.
Άφιξη στον Πειραιά της πρώτης αμερικανικής βοήθειας.
28 Αυγούστου
Την ίδια εποχή ολοκληρώνονται οι αποστολές της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας, ύψους – μέχρι εκείνη τη στιγμή – 260 εκατομμυρίων δολαρίων (10 δις σε σημερινές τιμές) που περιλαμβάνει ανάμεσα σε άλλα: 142 αεροπλάνα, 7.000 βόμβες, 10.142 οχήματα, 3.890 όλμους και πυροβόλα, 3.956.629 οβίδες, 280.462.392 σφαίρες, 1.450.000 στολές, 185.294.600 μονάδες ατομικής διατροφής, 8.650 μουλάρια, 26.364.610 γαλόνια βενζίνη, 4.279 ασυρμάτους και 6 κανονιοφόρους του Ναυτικού (ΒΚ 356, από έκθεση του Βαν Φλιτ).
Μέσα Οκτωβρίου
Επίσκεψη στην Αθήνα του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών στρατηγού Μάρσαλ και του υπουργού Άμυνας Ρόγιαλ, με σκοπό να εξετάσουν τους λόγους για τους οποίους δεν έχει ακόμα κερδηθεί ο πόλεμος. Ο Μάρσαλ συμφωνεί να αυξηθεί η αμερικανική βοήθεια και αναζητεί νέο αρχιστράτηγο του ελληνικού στρατού.
1949
1η Ιανουαρίου
Ο επικεφαλής του Σχεδίου Μάρσαλ για την Ελλάδα, Τζον Ναβίν, και ο εκπρόσωπος του Σχεδίου Μάρσαλ για την Ευρώπη, Άβερελ Χάριμαν, διαβιβάζουν στον βασιλιά Παύλο τη συμβουλή ότι η Ελλάδα χρειαζόταν μια συγκαλυμμένη δικτατορία υπό τον Παπάγο. Κατά τον πρεσβευτή Γκρέιντι, ο Ναβίν δήλωνε: «Η Αμερική έπρεπε να ορίζει το προσωπικό και τη διακυβέρνηση της χώρας. Εφόσον πληρώνουμε τον αυλό, θα υπαγορεύουμε και το σκοπό που θα παίζει» (ΒΚ 370).
σ.184 Υπολογίζεται ότι για τον κάθε αντάρτη ρίχτηκαν 10.000 σφαίρες και 200 οβίδες, χώρια οι βόμβες ναπάλμ και οι ρουκέτες των αεροπλάνων.
[:]