[:en]

 “Τα χαμένα εδάφη ανακτώνται ευκολότερα

από το απωλεσθέν μαχητικό πνεύμα

και τη μειωμένη εμπιστοσύνη στους σκοπούς

και τις πιθανότητες της αντίστασης.”

Ζυγκμουντ Μπαουμαν, 2011

• Υπάρχει μεγάλη απογοήτευση πάντως.
• Ναι, κατήφεια παντού. Απ’ το πρωί έχω ακούσει πόσες φορές το «γίναμε αποικία».
• Απορώ. Πίστεψαν πραγματικά σε αυτή την επίφαση δημοκρατίας;
• Μακάρι να μπορούσα να πιστέψω κι εγώ. Είναι ωραίο συναίσθημα να πιστεύεις. Αφήνεσαι.
• Ναι, αλλά τώρα είσαι καλύτερα. Εννοώ ότι είναι πιο δύσκολη η διάψευση.
• Όλα δύσκολα είναι. Εγώ δεν χάρηκα καθόλου όλες αυτές τις μέρες. Ούτε με το όχι. Ήμουν από τους θλιμμένους στην γιορτή τους, που είπε κι ο Χατζιστεφάνου, αλλά όχι ακριβώς όπως το είπε.
• Κι αυτό που συναντάω φίλους και τα λέμε στο δρόμο και τους λέω «καλά τι περίμενες;», δεν μ’ αρέσει ούτε αυτό. Σαν να λέω τι; ότι δεν παραμυθιάστηκα, σαν εσάς; Κι εγώ δεν πήγα και ψήφισα «όχι»;
• Αυτό που λέγαμε, το «να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας», δεν εξαντλείται στα πέντε λεπτά που ψηφίζεις στις εκλογές ή στα δημοψηφίσματα.
• Το ξέρω, το ξέρω, αλλά το δημοψήφισμα δεν μου ‘χε ξανασυμβεί….
• ………….
• Ίσως κάτι να αλλάζει ωστόσο. Ίσως κάτι να δημιουργείται στη θέση αυτού που διαλύεται. Ίσως να είναι αυτές οι τελευταίες ψευδαισθήσεις και να το αποφασίσουμε πια.
• Το να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας;
• Ναι.
• Εσύ το πιστεύεις; Ότι είμαστε έτοιμοι;
• Ποτέ δεν θα ‘μαστε πραγματικά. Σιχάθηκα την αντιπροσώπευση σε όλα τα επίπεδα της. Και την μοναξιά που επιβάλει. Σημασία έχει το πρώτο βήμα. «Να ‘βγεις στο βουνό», μετά δεν υπάρχει επιστροφή.
• Τη μάχη δεν την δίνει ο Τσίπρας στις Βρυξέλλες. Αυτά τα λέει η τηλεόραση. Τη μάχη τη δίνουμε εκείνοι στην πύλη του Νεωρίου. Κάθε μέρα.
• Ντρέπομαι που δεν βρίσκω τρόπο να συμπαρασταθώ, που δεν βρίσκω τρόπο να τους πω ότι είμαι περήφανη για τον αγώνα που δίνουν, ότι είμαι πλάι τους.
• Περνάω απ’ έξω, τους χαμογελάω… Έχει στο σούπερ μάρκετ καλάθι για τους απεργούς..
• Αίτηση στο lidl έκανες;
• Έκανα, τι να ‘κανα;

• Μόνη της μιλάει αυτή; Πάει λάλησε ο κόσμος..

• Έτσι που μας καταντήσανε….

• Κι αυτό το «έτσι που μας καταντήσανε» το σιχαίνομαι. Είναι η άλλη όψη του νομίσματος. Η πλήρης παθητικότητα και η πλήρης αποποίηση κάθε ευθύνης. Φταίνε κάποιοι άλλοι για την κατάντια μου, αλλά δεν είναι αυτοί που εγώ ο ίδιος ορίζω να αποφασίζουν για τη ζωή μου;

• Ωχ, μας κοιτάει. Μην τη κοιτάς, είναι αγριεμένη.

• Την ξέρεις;

• Εγώ; Από πού;

M.

[:]